Tuż przed długim weekendem pojawiła się bardzo wyczekiwana informacja. Po tygodniach domysłów, plotek i analiz wszystkich możliwych scenariuszy w końcu polski rząd podjął decyzję o otwarciu granic naszego państwa z dniem 13 czerwca. Nie muszę tłumaczyć, że jest ona po prostu wybawieniem dla branży turystycznej opartej na zagranicznych klientach, w tym dla biur polowań organizujących polowania komercyjne w Polsce. Po kilku miesiącach kryzysu wracamy do intensywnej pracy!
Dyskusja nad sensownością otwarcia granic zapewne będzie się jeszcze toczyć. Nie chcę w żadnym wypadku poddawać całego zagadnienia analizie medycznej i wymądrzać się na temat pandemii, bo zwyczajnie się na tym nie znam. Za to wiem jedno – otwarcie granic zdecydowanie pomoże nam podreperować budżety kół łowieckich, które od pierwszych dni wiosny są nadwerężane przez wypłaty odszkodowań należnych za szkody łowieckie. Wystąpiły już szkody na łąkach, szkody w oziminach, szkody w zasiewach, zwłaszcza kukurydzy, a lada chwila zboża wejdą w fazę dojrzałości mlecznej i niszczenie upraw przez zwierzynę przybierze na sile.
Już kiedyś chodziła mi po głowie myśl, że trzeba się odnieść do słów, które padły z ust przedstawicieli jednego z mających dużo do powiedzenia o łowiectwie resortów, a dotyczyły polowań komercyjnych. Chodziło mianowicie o to, że w Polsce poradzimy sobie bez zagranicznych myśliwych. Ujmę to tak – jest to dla mnie doskonały dowód na to, że nie tylko społeczeństwo, lecz także nasze władze bardzo mało wiedzą o funkcjonowaniu złożonej sieci zależności w łowiectwie. W mediach zazwyczaj wszystko ogranicza się do wyciągniętej po pieniądze ręki rolnika. Nikt się jednak nie zastanawia, skąd w kołach łowieckich środki na te odszkodowania. Jak wiemy, rekompensaty za szkody to jedno, ale poza tym na barkach myśliwych spoczywają jeszcze utrzymanie infrastruktury, działania statutowe czy realizacja projektów restytucji zwierzyny, w które bardzo dużo kół chętnie się angażuje. Oczywiście poza wpływami z polowań dewizowych mamy jeszcze składki, sprzedaż tusz, dotacje itp. Jednak trzeba jasno i wyraźnie powiedzieć, że rynek polowań komercyjnych jest potrzebny i bardzo istotny w planowaniu gospodarczym w większości obwodów łowieckich w naszym kraju. Zwłaszcza w tym roku, kiedy ceny skupu tusz zwierzyny spadły rekordowo nisko, co w przypadku saren spowodowało ograniczenie wydawania odstrzałów na rogacze w wielu obwodach.
Zanim będę życzył wszystkim organizatorom polowań, myśliwym i pośrednikom udanych łowów, chciałbym poruszyć dwie mniej pozytywne kwestie. Przede wszystkim przestrzegam przed nadmiernym optymizmem, jeśli chodzi o polowania dewizowe w tym roku. Pamiętajmy, że większość myśliwych powyżej 50. roku życia zwyczajnie nie zdecyduje się w trwającym sezonie na przyjazd do Polski w obawie przed zakażeniem koronawirusem, co zrozumiałe. Musimy również wiedzieć, że mimo otwarcia przez Polskę granic w wielu państwach obowiązuje zasada 14-dniowej kwarantanny po powrocie z naszego kraju. Również to na pewno wpłynie na liczbę dewizowców. Należy sądzić, że czeka nas stopniowe przekształcanie się rynku polowań dewizowych i dostosowanie go do, nazwijmy to, świata po pierwszej fali COVID-19.
Właśnie to wiąże się z drugą kwestią – przypominam wszystkim o konieczności przestrzegania wszelkich zasad sanitarnych, by ograniczyć jakiegokolwiek ryzyko transmisji wirusa zarówno na zagranicznych gości, jak i na krajowych myśliwych oraz ich rodziny. Nie zapominajmy, że musimy chronić siebie oraz innych przed zakażeniem. Warto zwrócić uwagę na stan zdrowia przyjezdnych oraz zgodnie z ogólnymi zaleceniami sanitarnymi i przepisami prawa starać się w miarę możliwości utrzymywać dystans społeczny, stosować maseczkę w trakcie wspólnego przemieszczania się samochodem, a także pamiętać o częstym odkażaniu rąk.
Koleżanki i koledzy, wspierajmy się i działajmy razem, bo tylko wspólnie przetrwamy ten czas niepewności, który zapanował w polskim łowiectwie. Schowajmy do kieszeni zawiść, zazdrość i egoizm. Czas ruszyć w knieję! Niech nam wszystkim bór darzy!
Jakub Piasecki
